Zen & Pen week 16 - 2024

Een anker

Een anker is een hulpmiddel om een boot vast te leggen op één plek. Zodat het niet meedrijft met de stroom. Zodat het niet zomaar ergens terecht komt, waar het niet wil komen. Zodat de bemanning kan rusten, herstellen, laden en lossen. Een anker geeft houvast. Letterlijk houdt het vast.

Onze geest is net als de boot. En het leven is de zee. Het is soms rustig en stil, maar andere keren zijn er golven, is er stroming of storm. Onze geest heeft ook houvast nodig om niet af te drijven en te verdwalen op de zee van het leven. Ook onze geest heeft een anker nodig, zodat het tot rust kan komen, kan herstellen, kan laden en lossen en slapen, op één plaats kan zijn.

In elke meditatie kiezen we dus een anker. Een anker kan zijn de adem. Dan anker je de geest aan de adem. Telkens als je afdrijft in gedachten of afleiding, keer je terug naar je adem. Een anker kan zijn de sensaties in je lichaam, of in een klein deel van je lichaam. We kiezen een anker, en keren daar steeds naar terug. Dat doen we ook in het schrijven. Dan is ons anker, onze pen en papier. Soms de openingsvraag. Onze geest beweegt, we schrijven alle bewegingen op. Ons houvast is onze pen en het papier en de openingsvraag. Als we verdwaald raken, keren we daarnaar terug. Dat is ons hou vast.

Houvast helpt ons om te kunnen rusten, te kalmeren en onszelf te leren kennen in de golven van het leven. We merken op wat de golven zijn, keren terug naar ons anker, zo leren we onszelf en onze geest kennen. Zittend en schrijvend.

Zet je pen op papier: Schrijf over golven. Alles wat je weet over golven. Lichamelijk, emotioneel, geestelijk, seksueel, creatief. Schrijf alles wat je weet over GOLVEN. Als je afdrijft, voel je je pen op je papier, schrijf je weer het woord GOLVEN… 10 minuten.

Eerbied

Het klinkt misschien een beetje deftig of statig, maar het is tegelijk een soort bewondering. We zien het vaak als iets dat we tot anderen richten. En hoe zou het zijn als we het naar onszelf kunnen voelen? Eerbied als aanvaarding, een besef dat je een waardevol mens bent. Dat je jezelf hoog acht. En dat je jezelf bewondert om hoe je je leven leeft. Respect hebben voor je eigen wensen en dromen en levensbehoeften. Hoe zou dat zijn, jezelf met eerbied bezien? Of je het nu gelooft of niet, je verdient het in ieder geval. Je bent een wonder. Je leeft je leven op je heel eigen manier. Je bent gevallen en opgestaan. Het leven is één grote improvisatie oefening en jij improviseert je er moedig doorheen. Dat is zo. Hoe zou het zijn te leven met eerbied voor het wonder dat jij bent?

 

Zet je pen op papier.

Schrijf een brief aan jezelf waarin je eerbied, bewondering, respect en aanvaarding verwoord. Begin gewoon zomaar ergens, en schrijf een lieve brief. Je kunt overwegen hem echt aan jezelf te posten. 10 minuten.

Gevoelsexpressie

Horen en oren

Zit een tijdje met alle aandacht bij je oren en het horen. Een meditatie op geluid. Dan terwijl je met al je aandacht bij je oren en het horen blijft, teken je het gewaarzijn van je oren en het horen. Luister ook naar hoe je potlood over je papier beweegt. Je tekening hoeft helemaal niet “te kloppen”. Dit tekenen is vanuit je gewaarzijn. Hoe voelen je oren? Hoe voelt het horen? Na een tijdje tekenen, kun je er wat woorden bij schrijven, of een titel.

Dan ga je op je eigen tijd over tot schrijven. Wat heb je zo nodig om te horen? Of wat kún je niet meer aanhoren? Schrijf maar alle kanten op, het hoeft geen logisch verhaal te worden. Volg je invallen en schrijf over horen…..

 

Kind zijn

Clarissa Pinkola Estés, schrijfster van het prachtige boek “de ontembare vrouw”, zei eens in een bedtime story:

Niemand gaat slapen als een volwassenen

Niemand wordt wakker als een volwassenen

Volwassenheid is een vermomming

We vallen in slaap als een kind

We worden wakker als een kind

In wezen zijn we kind

 

In veel religies in dat pure kind-zijn hetgeen we terug willen vinden. Jezus zei: “ word net als de kinderen, anders zul je nooit in het rijk der hemelen komen”. In zen spreekt men van “beginners mind”. Een beroemde zen leraar zei: in de geest van de beginner zijn er vele mogelijkheden, in de geest van de expert zijn er maar enkele. Vaak zit dat wat je weet het leren in de weg, het opmerken in de weg, het werkelijk gewaar zijn in de weg.

 Als je geest leeg is, dan is het open en klaar voor alles dat zich kan ontvouwen. Dat is dus wat we beoefenen. Kind zijn. Dat wat we ten diepste altijd zijn, en bleven. Onder de lagen van “al het weten, de aangepastheid, het oordelen, onze vooronderstellingen, de volwassenheid”. Elke keer dat we beoefenen keren we terug, naar openheid, naar niet weten, al het voorgaande loslatend, naar weer als een kind zijn, naar verwondering, waarnemen, opmerken, onderzoeken, openheid.

Hoe zit je als je niet weet? Wat merk je dan op? Hoe schrijf je als je niet weet? Wat ontdek je dan?

Zet je pen op papier: Schrijf vijf minuten vanuit deze open zin: wat ik weet...schrijf dan 5 minuten vanuit deze open zin: wat ik niet weet… samen tien minuten. 

Blijven

De duur van dingen heeft invloed op onze ervaring ervan. Ook dat is een uitdaging van beoefening. We nemen ons iets voor en doen dat langere tijd. Misschien oncomfortabel lang. Weten dat iets lang gaat duren, zoals bijvoorbeeld een weeklang durende stille retraite, of een beoefening die heel lange tijd elke dag terugkomt, kan verzet in ons oproepen.

Soms ontdekken we in onze reactie een patroon zoals we dat kunnen ervaren in het aangaan van een relatie. Eerst is er een verlangen, dan zijn we verliefd en gaan we vol goede moed en zin beginnen. Het windt ons op, we zijn gefascineerd, we voelen ons speciaal, het zit mee, alles gaat heel gemakkelijk. Voor de wind.

Maar na een tijd, ontdekken we meer over onszelf en de relatie. Soms hebben we geen zin, soms is er verzet, soms vinden we het saai of is er iets dat in de weg lijkt te zitten. Dan kan onze weerstand opkomen, ons ego begint er van alles van te vinden, en komt met allerlei redenen om er mee te stoppen, de relatie te verbreken, er een punt achter te zetten. Zo gaat het ook met beoefenen.

Het is de kunst dit hele “circus” op te merken. Met interesse jezelf te zien in al deze bewegingen. En toch te blijven. Blijven beoefenen, blijven schrijven, blijven liefhebben. Door dik en dun, “no matter what”. Er zijn dingen die je enkel ontdekt als je blijft. En ik kan ze je niet vertellen, want het zijn jouw ontdekkingen, die je doet als je lang blijft. Beoefenen, schrijven, door alle ups and downs, met zin en fascinatie en weerstand en verveling en afkeer. Liefhebben. Lang. Blijven. Trouwe volger zijn van je eigen pad. Een discipel. Discipline. En jezelf daarin leren kennen. Niemand anders kan het voor je doen. Maar jij wel. Jij wel.

Zet je pen op papier: Schrijf over blijven. Waar ben je gebleven? Wat hoort al heel lang bij jou? Alles dat je weet over blijven. 10 minuten. 

Zen & Pen week 15 - 2024

Opgeven

Opgeven heeft alles te maken met streven. Als je moeite hebt met opgeven, ben je waarschijnlijk erg goed in streven. Bij onze beoefening, beoefenen we het loslaten van het streven. Ons ego vindt dat waarschijnlijk heel lastig. Want dat aspect van ons houdt niet van het opgeven van dat wat we nastreven. Soms weten we  niet eens bewust wat we nastreven, maar verzetten we ons er toch tegen het op te geven. We willen, we willen, we willen. Maar we kunnen ook stoppen met iets te willen.

Opgeven is: afstand doen van, overlaten, toevertrouwen, afgeven, inleveren, laten, meegeven. Allemaal mogelijkheden waar ons ego niet dol op is. Die wil graag bepalen, sturen, streven, controle. Daarom is het zo’n prachtige mogelijkheid om te beoefenen.

Ik heb ooit een meester ontmoet in opgeven. Het was een hond, die heel graag naar buiten wilde. Maar ik wilde op dat moment niet. De hond bleef een tijdje pogingen doen om me enthousiast te krijgen. Hij probeerde lief kijken, druk doen, aanhankelijkheid, piepen. Maar ik wilde niet. En toen kwam het moment van het opgeven. Hij liep naar z’n mandje, draaide wat in het rond, keek nog even naar me, zag dat we nu echt niet gingen, legde z’n kopje neer en toen kwam de zucht van opgeven. Een uitademing en ontspanning van alle lucht in één keer loslaten. Alle adem los, alle gewicht neergelegd, alle moeite gestaakt. Haaaaa. Totale ontspanning. Opgeven.

Het is onze beoefening, om nu en dan te oefenen in opgeven. Er komt een gedachte, die kun je vastpakken en doordenken… of opgeven. Er is weerstand, die kun je wegduwen, of vastgrijpen…of opgeven. Er komt een doel op, dat kun je nastreven, er moeite in steken…of opgeven. Zowel moeite doen, als opgeven zijn waardevol. In het beoefenen onderzoeken we de kunst van het opgeven van ons streven. En ook dat loslaten van het streven, hoeven we niet na te streven. Mindfulness zit vol paradoxen. Laten we het beoefenen niet opgeven. Maar het streven naar een soort verlichting of het allemaal zo goed kunnen, wel.

Zet je pen op papier: Schrijf over opgeven. Wanneer was het goed? Wanneer moest je volhouden? Wat gaf je op? Wat was goed om juist vol te houden? Wanneer voelde opgeven als een verademing? Alles wat je weet over opgeven. 10 minuten.

Onbegrijpelijk Wonder

Het is een wonder dat je bestaat. Dat je in dit moment aanwezig bent voor je beoefening. De adem is ook een wonder. Hoe het er altijd voor je is. Hoe het in en uit stroomt, eindeloos. Hoe het je innerlijk masseert en wiegt en het leven in jou zó goed doet. Het is een wonder dat je je aandacht kunt richten op die adem, of op iets anders. Bewustzijn is een onbegrijpelijk wonder. Wie is het die waarneemt?

Het is een wonder dat je kunt schrijven. Taal is een wonder op zich. Hoe kregen letters en klanken een relatie met de wereld waarin we leven? Dat iets vanuit jou innerlijke beleving, vorm kan krijgen in letters op papier, in woorden die je kiest, is een wonder. En wie is het die zich uitdrukt?

Kunnen zitten is een wonder. De eenvoud van rechtop kunnen zitten, hoe je hele lijf zich organiseert. Botten, spieren, weefsels, structuren. Adem dansend binnen in. Aandacht open voor wat zich afspeelt in je bewustzijn. En wie is het die zit in aandacht?

We ontwonderen het leven, wanneer we veel niet opmerken. Wanneer we veel aandacht laten vervliegen, versnipperd raken in denken en doen en afleiding, en streven, en ego gedoe. Maar aanwezig, hier en nu, in aandacht, ademend, ervarend, open, benieuwt… dan opent het wonder zich. Het wonder dat het leven altijd is. Ook als we het niet opmerken.

Zo bezien is beoefenen ons zelf en ons leven “verwonderen”.

Zet je pen op papier: Schrijf over wonderen. Heb je wel eens iets als een wonder ervaren? Waarover kun je je verwonderen? Wanneer ben je er dicht bij? Alles dat je weet over wonderen…. 10 minuten. 

Gevoelsexpressie

Waar ben je nu in je leven

Zet je potlood, krijtje, stift of pen op papier. Je hoeft nog niets te weten als je begint te bewegen. Bij dit tekenen ontstaat de “tekening” pas wanneer je al tekent. Vraag je af: waar ben ik nu in mijn leven? En kijk maar hoe je potlood beweegt, je mijmert op papier met deze vraag in gedachten. Al bewegend komt er wel iets tevoorschijn. Lijnen, een doolhof, op en neer gaande lijnen, kleuren, een symbool… Waar ben ik nu in mijn leven? Beweeg maar met je potlood en ontdek wat zich laat zien op je papier. Ga zo door, tot er woorden in je opkomen. Misschien een titel, of een trefwoord. Dan zet je de woorden erbij en in je eigen tijd ga je verder met schrijven over waar je nu bent in je leven. 

Willen werkt niet

Beoefening is als een soort koorddansen. Een balans vinden. Bijvoorbeeld tussen moeite doen en moeiteloosheid. Aanwezig zijn, steeds opnieuw, dat vraagt trouw en een beetje moeite. Maar in de beoefening zelf is het de kunst juist geen moeite te doen. Jezelf niet te dwingen, niet met strengheid en inspanning een doel na te streven. Zonder moeite aanwezig zijn. Wanneer je langere tijd beoefent weet je dat dit een hele kunst is. Lang niet altijd moeiteloos.

Zo is het ook met stilte. Stilte is er altijd. Het is overal. Tussen de tonen van de muziek. Tussen de in en uitademing. In de tussenruimtes, in ons gewaarzijn, in ons diepe zelf. Midden in het luisteren naar muziek kun je ineens in de stilte van je ervaring terecht komen. Of in natuurgeluiden die om je heen stormen. Stilte is er. Juist in onze diepe, open aandacht. Maar ze is er niet als je vindt dat het stil moet zijn. Als je je ergert aan geluid, als het je stoort.

Beoefening zit vol paradoxen. We vinden moeiteloosheid door de moeite die we nemen om te beoefenen. Stilte vinden we te midden van de geluiden van het leven. En schrijvend vinden we woorden als we ze juist niet vastgrijpen. We kunnen de woorden niet tevoorschijn “willen”. Sta je losjes open, met je pen in je hand, en dan stromen ze zomaar op papier.

Het is altijd het “willen” dat is de weg staat. Willen is  moeite, en de moeiteloosheid glipt weg. Willen is verzet tegen het geluid dat er is en de stilte is ver te zoeken. Willen is woorden dwingen te komen, en dan verstoppen ze zich daar waar je pen ze niet kan vinden. Zoals in de nacht. Wil je perse slapen, dan weet je dat je wakker zal liggen.

Het is het willen dat in de weg zit. Het iets anders willen dan er nu is. Kun je het WILLEN loslaten en je toevertrouwen aan wat er is?

Zet je pen op papier: Verwacht er niet te veel van. Schrijf over je relatie met WILLEN. Ben je er goed in? Worstel je ermee? Kun je het soms loslaten? Lig je er wel eens wakker van? Schrijf alles over willen. Schrijf eventueel een brief aan je WILLEN. Lucht je hart. 10 minuten.

 

Loslaten

We denken dat we enkel leven, zolang we leven, en de dood er dan niet is, maar dat is niet zo. We denken dat we niet bekend zijn met het sterven, zolang niemand sterft, maar dat is niet zo. Elke adem komt en gaat. We ontvangen en laten los. Het leven stroomt in ons en ook weer uit. Elk moment komt op, ontvouwt zich in dit moment en ver-gaat. Alles wat we ooit hebben meegemaakt is nu gestorven. Het is er niet meer, enkel in onze herinnering.

Zolang we leven is er leven en sterven. Alles komt en gaat. We worden wakker, we vallen in slaap. We ademen in en uit. We eten voedsel en laten weer los. Sterven is overal in en om ons. Het is helemaal verweven in ons bestaan. Elk moment sterft. Elk moment worden we herboren vanuit het vorige moment.

Vergankelijkheid, de dood, loslaten, afscheid nemen, geboorte, verwelkomen, binnenlaten, ontvangen… we zijn in een voortdurende dans met beide aspecten. Altijd. Elke seconde.  Hoe zijn we zo bang geworden voor de dood, voor de vergankelijkheid, voor loslaten, voor sterven? We doen het elk moment. Er is niets vreemds aan, het is overal. Nu je deze woorden leest, sterven mijn vorige woorden. In je lichaam sterven cellen, je ademt uit, je laat dit moment heel gemakkelijk gaan. Er komt iets nieuws voor in de plaats.

Zonder sterven kunnen we niet leven. Zonder uitademing geen inademing. Zonder slaap geen energie voor een nieuwe dag. Zonder verleden geen heden. Zonder loslaten is er geen plaats in onze armen en ons hart om het nieuwe te omhelzen.  We zijn levenskunstenaars & tegelijk stervenskunstenaars. Want zo is het leven.

Ga maar wat meer houden van de dood, want ze biedt ruimte aan al het nieuwe, ook aan dit moment… en dit moment.

Zet je pen op papier: Schrijf over loslaten, vergankelijkheid, de dood, sterven. Of neem deze vraag: Waar moet je afscheid van nemen als je sterft? Dat kan van alles zijn. Wolken, geuren, mensen, plaatsen, spullen, dieren, ervaringen… Begin gewoon met: ik moet afscheid nemen van….. en volg je pen.  Soms merk je dat je liefde groeit, als je de vergankelijkheid onderzoekt. 10 minuten.

HerWonderTijd in plaats van VastenTijd 2024

 

De veertigdagen tijd is dit jaar van woensdag 14 februari tot donderdag 28 maart. 

In plaats van VastenTijd stel ik voor om weer een HerWonderTijd te doen. We leven weer richting de wondertijd van de lente, als het leven begint te borrelen en creëren. In plaats van te zoeken naar de wonderen en overvloed buiten ons, kunnen we het deze dagen zoeken in ons binnenste. Ons hart, onze ziel. 

Van schrijfster en kunstenaar SARK (susan ariel rainbow kennedy) leerde ik Inner wise self love notes te schrijven.  Het leert je te vertrouwen op de liefdevolle bron in jezelf. Je oefent om die bron te vragen om liefde, wijsheid, weidsheid en inspiratie. 

Het gaat zo:

Elke dag schrijf je een korte innerwise self love note. Je schrijft steeds 3 minuten aan één stuk door. Je pen blijft dus drie minuten in beweging. Je schrijft ALLES op dat in je warme hart opkomt. 

• Zoek een lief klein boekje. Of schrijf de brieven op mooi postpapier. 
• Zoek elke dag een rustig moment. 
• Open je boekje of pak je postpapier, pak je pen. 
• Ga zitten, sluit je ogen.
• Adem een paar keer alles uit, dat niet NU is. 
• Leg je handen op je hart. 
• Voel het kloppen van je hart en stel je voor dat daar in jouw hart, de poort naar de liefde van het universum is. De weg naar je ziel. Het beste van jezelf, gevoed door de liefde van het AL.De Grote Goedheid. Of hoe jij het maar wilt zien, voelen en ervaren. 
• Dan zet je je timer op 3 minuten. 
• Zet je pen op papier en begin met de volgende opening...

Lieverd, ik zie je..... en schrijf drie minuten met een pen die gedoopt is in de inkt van de liefde. Laat de liefde door je hand op papier stromen. Schrijf alles op dat in je liefdevolle hart opkomt. 

Je kunt ook beginnen met een vraag, om hulp of wijsheid. 

Charlie Mackesy

Doe dit 40 dagen elke dag 3 minuten. 

Ik beloof je verstrekkende en verzachtende gevolgen. 

Hou je van afwisseling? Begin dan soms met:

• Lieverd, ik zie je...
• Allerliefste, ik ben vlak bij je...
• Weet je wel hoeveel ik van jou en de wereld hou....
• Schatje, luister eens, ik wil je wat vertellen...
• Spits je oren maar schatje, ik kom je influisteren...
• Och schat toch, ben je vergeten dat ik...
• Prachtige schat, het is belangrijk dat je weet dat...

Ik doe ook mee. Samen HerWonderen we de wereld. 

Als het eens lastig voor je is, om bij je liefdesbron te komen, stuur me dan een mailtje of appje, dan stuur ik je een aanmoedigende koestermeditatie, die ik maakte van een inner wise self love note die ik ooit schreef. 

Nothing evolves us like Love. ~ Hafiz

Schatje

Ik zie je

Ik leef elke seconde met je mee

Schatje

Ik vul je hart met oneindig veel liefde

Ook al voel je dat soms even niet

Ik zie je

Schatje

Micro movements en meer van SARK

Een favoriete (art-journal) schrijfster SARK maakt heerlijke boeken. Vol openhartige levenskunst, en kleurige art. Binnenkort komt een nieuwe versie van haar meest bekende boek opnieuw uit. 

Ze is degene die me leerde over micro movements. Hele kleine "daadjes" die je helpen om in een gewenste richting te bewegen. In Japan noemen ze dit de kunst van Kaizen. Het is bekent dat je met mini stapjes uiteindelijk verder en diepgaander verandert dat met te grote stappen en daden in één keer. 

Als je iets wilt, bedenk dan altijd de kleinst mogelijke stappen. Onze ochtend zen & pen is ook zo'n klein daadje elke dag. 

Een oefeningetje van SARK is het vullen van een bloem van verlangen. Je tekent een eenvoudige bloem. Een rond hart en een stuk of 5/6 bloembladen. 

In het hart zet je een verlangen, een wens, of bv een quote die je heel mooi vindt. In de bloemblaadjes zet je vervolgens kleine mini daadjes die je heel gemakkelijk kunt uitvoeren. 

SARK tekent graag met viltstiften van CRAYOLA. Vooral lekkere dikke kinderstiften. Ze gebruikt ook veel ecoline en ze houdt van heel erg veel kleur. Veel van haar levenskunst verpakt ze zo in leuke invul tekeningen en behapbare schrijverijtjes en micromovements. Ik ben ze steeds meer in mijn leven gaan gebruiken. Levenskunst kan heel licht en leuk zijn. Dat heb ik van SARK geleerd. 

Kijk maar eens op haar site: https://planetsark.com/ 

Luister het liefste naar je pen

Bij het schrijven van ochtendbladzijden, zoals bijvoorbeeld bij Zen & Pen, is het belangrijk om te luisteren naar je pen en je schrijfzin.

Wanneer je een onderwerp of een vraag of een schrijfzetje krijgt, ben je uitgenodigd daarover te schrijven. Soms is het goed om steeds terug te keren naar het onderwerp en soms is het goed te luisteren naar wat zich in jouw aandient. 

Je kunt steeds kiezen: 

•          Schrijf over de vraag of het onderwerp.
•          Dwaal af en associeer
•          Schrijf over je weerstand
•         Of: waar ik eigenlijk over wil schrijven is….

Soms kan er tijdens het schrijven een droom van de nacht die je vergeten was ineens weer helder worden, schrijf die dan direct op. Het kan gebeuren dat je in de schrijfflow weer in hetzelfde bewustzijn komt die overeenstemt met het bewustzijn van je dromen. De droom komt niet voor niets weer in je bewustzijn. Schrijf de droom dan even op. Je hoeft hem nu niet te analyseren. Maar noteer wat er weer in je bewustzijn helder wordt. Soms ontvouwt de droom zich verder tijdens het opschrijven ervan. Zo kan de droom meer tot je spreken en haar boodschap voor jou overbrengen. 

Als je het omweggetje hebt beschreven en er is nog schrijftijd over, keer dan gewoon weer terug naar het hoofd pad, het schrijfonderwerp. 

Sta dus open voor de omweggetjes, want die brengen je soms veel sneller bij de waarheid van je pen en je gevoel, dan je denkt. Wees maar eigenwijs en schrijf over dat wat geschreven wil worden. 

Mood Mandala - vrije vorm

Fijn om te doen. Een manier om je stemming vorm te geven in een paar minuutjes. 

Mood Mandala – vrije versie – in een paar minuten

Mood betekent stemming, gemoedstoestand. Mandala stamt uit het Sanskriet en betekent letterlijk “magische cirkel” of “magische wiel”. Volgens oude oosterse wijsheden dienen ze tot inspiratie en innerlijke verrijking. Ze maken je bewust van de oneindigheid van het bestaan en de verbinding met alles om je heen. Een Mood Mandala is meer een uiting van de persoonlijke gemoedstoestand van de maken in het moment.

Je kunt een cirkel tekenen uit de losse pols ter grootte van een kopje, een beker of een schoteltje of een bord. Je neemt je innerlijke “mood” waar in het moment. Welke kleuren en vormen horen daarbij? Vul eenvoudig in een paar minuten de cirkel met kleur en vorm. Welke kleur(en) voel je je nu? Welke vormen? Hoekig, rond, scherp, zacht, groot, klein? Voel je je snel of langzaam? Voel je felheid, of wazigheid.

In bulletjournals wordt het weer in allerlei “kaders” geduwd. Maar dit is een vrije versie. Gewoon de cirkel zien als je gewaarzijn van je “Mood” in het moment. Een paar minuten de cirkel vullen brengt je op een andere manier in contact met je gemoedstoestand. Je merkt op hoe je je voelt.

Ik gebruik dit vaak als ik even moet wachten, of als ik snel klaar ben met een oefening. Het is een soort klein innerlijk weerberichtje, een weertekeningetje. Maar het kan ook een dagelijkse beoefening zijn, in een speciaal schetsboek. Het mag abstract (enkel vorm, lijn en kleur) maar het kan een natuurtekeningetje zijn, een gezicht met een gemoed, een diertje, of geometrische vormen hebben. Alles mag. Uit de losse pols en snel. Een gemoedsschets. Je kunt dit gewoon in je dagboek of ochtendschrijfschrift doen. 

Je kunt dit doen met alle soorten materialen. 

Zelf ben ik dol op aquarel krijtjes. Die van Caran d'ache - neocolor 2 aquarelle.

Ze werken als krijtjes, maar zodra je er met water overheen gaat lost de kleurstof op als aquarelverf. Heel veel prachtige kleuren. In dozen te koop. Maar bij een kunstbenodigdheden winkel ook los, per kleurtje. 

Ik gebruik dan vaak een aquabrush. Een kwastje met een water reservoirtje. Dat is heel handig voor onderweg.

Die van FABER CASTEL werkt fijn en die van PENTEL ook. 

Geen chinese rommel bij ali expres bestellen, want die kwastjes doen het heel slecht. Het water moet namelijk precies niet te weinig en niet teveel doorkomen, richting je papier. 

Veel plezier. Sas

Een nieuwe FLOW zomerschrijverij 2021 cadeau

Ik heb weer een nieuw zomerschrijverijtje voor je gemaakt passend bij het nieuwe FLOW vakantie boek.

Je kunt hem HIER vinden en GRATIS downloaden.

Veel plezier ermee en een heel fijne zomervakantie!

Ik zie je graag eens in de Studio of via ZOOM.

Voor mijn activiteiten kijk maar eens op www.saskiadebruin.nl 

Tot Gauw! SAS